آب مقطر تزریقی

رسیدن به کیفیت مورد نیاز “آب تزریقی” بسیار دشوار می‌باشد و باید الزامات آب تزریقی که در استاندارد USP XXI تعریف می‌شود برآورده شود. در این استاندارد الزامات شیمیایی و میکروبیولوژیکی و پیروژنیک (pyrogenic) سختگیرانه ای وجود دارد. این آب باید فاقد کلراید و مواد افزودنی باشد، که این باعث جلوگیری از استفاده کلر باقی مانده به عنوان یک عامل کنترل میکروبی می‌شود.

در USP دو روش قابل قبول تولید آب تزریقاتی وجود دارد؛ تقطیر و اسمز معکوس. برای تولید آب تزریقی مطابق الزامات USP برای اطمینان خاطر بودن از هر درجه کیفی آب باید از یک سیستم RO دو پاس استفاده گردد، به ویژه در مناطق بیولوژیکی و گونه‌های پریژنیک. همه دستگاه‌های غشایی دارای آب بند (Seal) و اورینگ (O-ring) هستند و در طول دوره خاموش بودن دستگاه این مواد آب بندی خاصیت خود را کمی از دست می‌دهند و مقدار کمی از باکتری‌ها، آلودگی‌ها و غیره ممکن است از آنها عبور کنند. در کنار این، اگر پین هول‌های کوچک (Pin-hole) در هر پیکربندی غشاء پیدا شود، استفاده از این سیستم دوگانه عبور، محافظت بیشتری را تضمین خواهد کرد.[۵]

به دلیل سختی‌ها و پیچیدگی‌هایی که در نگهداری سیستم‌های اسمزمعکوس وجود دارد و هم چنین وابستگی زیاد این دستگاه‌ها به شرایط آب ورودی، برای تولید آب تزریقاتی بیشتر از روش تقطیر استفاده می‌شود.

سیستم‌های موجود که در دماهای بالا کار می‌کنند، و در دمای ۸۰ درجه سلسیوس ثابت می‌مانند اما به‌طور مداوم آب را بازگردش نمی‌کنند اگر روزانه آب تولیدی اضافی خود را دور بریزند، قابل قبول هستند.